What happens in Dublin, stays in Dublin… of niet (deel 2)

Zaterdag, eropuit-trek-dag. We besloten een wandeling te maken. Zo’n lange die uiteindelijk bijna je hele dag in beslag neemt. Na een stevig ontbijt met geroosterde boterhammetjes, jam uit een kuipje, een ei en wat smerige sinaasappelsap, liepen we naar het treinstation. Daar kochten we een kaartje richting Howth, de kustplaats nabij Dublin.

Zo’n twintig minuten in de trein en je bent in een volkomen andere omgeving. Wat een wonderschone natuur daar, prachtig! Fotografe Jola schoot mooie kiekjes. 

Wandelen is leuk! We zongen (geestelijke) liederen, gooiden klokhuizen naar beneden en bedachten wie welke van de zeven dwergen zou zijn. Hanneke was Happy. De rest weet ik ook nog maar heb geen zin om dat te zeggen, haha.

Ongeveer op driekwart van de wandeling streken we neer op het zachte gras en genoten van stokbrood, gemberkoekjes en bananen. Plotseling onderbrak Martina het groepsgesprek: “HUUUH, IS DAT EEN EILAND IN DE VERTE??!” Ik wierp een blik richting zee en mijn eerste reactie was: “nee joh, dat is een boot!” Hahaha. Bleek ze dus niet het zwarte stipje links te bedoelen, maar de donkere opdoemende bergen aan de horizon. Ik voelde me weer eens dom. 

Queens of tarts 

Na een urenlange tocht, soms best bar, kwamen we weer in de bewoonde wereld. We ploften neer bij een schattig cafeetje, waar we thee, koffie en taart bestelden. Echt een gouden tip: voor iedereen een verschillend taartje (/muffin/cakeje/o.i.d.) bestellen, iedereen een hap laten nemen en daarna doorgeven. AWESOME! Op die manier proef je zeven verschillende taartjes :)! Awesome.  

’s Avonds aten we bij een visrestaurant. Boven mij hing een televisie waarop een wedstrijd hurling (typisch Ierse sport) werd vertoond. Leuk ook. Ik mijn hoofd in een hoek van 137 graden omhoog draaien, en telkens als ik mijn nek weer even strekte werd er een doelpunt gemaakt. Ik haat tv’s in restaurants!! 

Verder wel heel erg lekker gegeten. En het roodharige jongetje dat de deur naar de gang voor mij openhield was zo cute <3.

Dancing queens

We reisden terug naar Dublin City. Daar fristen we onszelf even op. Want wat stond er op de planning? Juist ja, BIER!

Met ons Allurejasje aan stapten we richting het coolste Ierse café in tha neighborhood. Er was een live gitarist die wel aardig kon zingen. Wat alcohol en blije Ierse mannen om je heen en je hebt een mooie avond! Zelden zo gelachen. Martina die een nummer aanvroeg, een Ier die dat nummer niet leuk vond en dat schreeuwend aan Martina duidelijk maakte; gelukkig zong de rest van de Ieren enthousiast mee. Keer op keer wilden de beschonken roodharigen met ons dansen, ik heb echt acht keer achter elkaar zo’n pirouette aan iemands hand moeten draaien. Freaking hilarious! Als kers op de roomsoes werd er nog het nummer Dancing Queen gezongen. Wat een sfeer, wat een prachtavond! Eentje om nooit te vergeten.